Pronomi diretti, zaimki dopełnienia bliższego

Pronomi diretti, zaimki dopełnienia bliższego

Dzisiaj zajmiemy się takimi małymi, przyjemnymi i przydatnymi stworkami – pronomi diretti. Niedawno wyjaśniałam Wam różnicę między pronomi diretti i indiretti [klik], ale dziś skupimy się wyłącznie na tych pierwszych. Nie są one trudne, ale wymagają dobrego zrozumienia teorii.

Pronomi diretti, czyli zaimki dopełnienia bliższego, mają za zadanie zastąpić rzeczownik następujący bezpośrednio po czasowniku. Rzeczownik może wskazywać zarówno na osobę (a więc mnie, ciebie, ją, jego, nas, was, ich, je), jak i na rzecz. Pronomi wyglądają następująco:

mi (mnie) np. Non mi vedi? (nie widzisz mnie?)

ti (ciebie) np. No, non ti vedo.! (nie widzę cię)

la (ją) np. Dov’è Carla, non la vedo. (gdzie jest Carla, nie widzę jej)

lo (go, to) np. Dov’è Carlo, non lo vedo (gdzie jest Carlo, nie widzę go)

ci (nas) np. Mario, ci vedi? (Mario, widzisz nas?)

vi (was) np. Non vi vedo (nie widzę was)

le (je, ich) np. Dove sono le ragazze, le vedi? (gdzie są dziewczyny, widzisz je?)

li (ich) np. Dove sono i ragazzi, li vedi? (gdzie są chłopaki, widzisz ich?)

 

Oczywiście, najczęściej używane zaimki to la, lo, li, le, ponieważ mogą odnosić się zarówno do osób, jak i do rzeczy:

Mangi spesso la pizza? Sì, la mangio. (Jesz często pizzę?Tak, jem ją)

Conosci Carla? No, non la conosco [la = Carla] ( Znasz Carlę? Nie, nie znam jej)

 

W całej zabawie z przyimkami chodzi o to, żeby nie trzeba było tego rzeczownika powtarzać. Jednak rzadko zdarza się nam taka sytuacja, że w prostym pytaniu typu “Mangi la pizza?” odpowiemy używając pronome diretto, bo prościej i szybciej jest odpowiedzieć po prostu “tak” albo “nie”. Ale:

Ti piace la pizza? Sì, ma non la mangio spesso (Lubisz pizzę? Tak, ale nie jadam jej często).

W tego typu zdaniach użycie pronome diretto wydaje się bardzo naturalne i zapewniam Was, że żaden Włoch nie ominąłby w takiej sytuacji zaimka.Włosi w ogóle bardzo kochają swoje zaimki i uwielbiają je powtarzać, nawet wtedy, gdy nie jest to konieczne.

Il biglietto lo compro io (zamiast: Compro io il biglietto) – Bilet, kupię go ja.

Powyższy przykład po polsku w ogóle nie brzmi, ani trochę. Po włosku natomiast brzmi… bardzo włosko i bardzo typowo. Nie zdziwcie się zatem, jeśli będziecie często słyszeć zdania tego rodzaju!

Mam nadzieję, że co nieco rozjaśniłam sprawę pronomi diretti. Zapraszam zatem do ćwiczeń, nazywają się po prostu “Pronomi diretti” i są do ściągnięcia bezpłatnie w zakładce “Materiały do nauki włoskiego”. Buon lavoro!

Hero się lekko załamał nad pronomi diretti.

 

Aleksandra: kompletnie zwariowana na punkcie Włoch, włoskiego i wszystkiego, co się z włoskim łączy.