Padwa, urocze miasteczko w pobliżu Wenecji, zajmuje w moim sercu miejsce szczególne. Nie jest to co prawda moje luogo del cuore, ale ostatecznie trochę się tam mieszkało i nie sposób nie czuć się nieco przywiązanym. Padwa jest zresztą piękna i klimatyczna i dlatego chciałam Wam o niej dzisiaj opowiedzieć. A ściślej o jednym, bardzo ważnym dla całego miasta miejscu: Bazylice świętego Antoniego.
Bazylika świętego Antoniego.
Padwa jest miejscem bezwzględnie związanym z postacią i kultem św. Antoniego, patrona rzeczy zgubionych i znalezionych: choć święty przebywał w Padwie zaledwie parę miesięcy, jest do dzisiaj silnie kojarzony z tym miastem, stąd zresztą jego przydomek „Padewski”. Nic więc dziwnego, że jednym z najważniejszych miejsc w mieście jest monumentalna Bazylika Świętego Antoniego, zwana przez mieszkańców po prostu „Il Santo”. Kościól powstał na początku XIII wieku, później był kilkakrotnie przebudowywany (np. pojawiły się dodatkowo nawy boczne) i w efekcie tworzy dość eklektyczną mieszankę: elementy romańskie i gotyckie, kopuły w stylu bizantyjskim, wreszcie dwie bliźniacze dzwonnice przypominające nieco minarety.
Na tym zdjęciu szczególnie dobrze widać elementy różnych stylów: bliźniacze dzwonnice i kopuły w stylu bizantyjskim.
Bazylika jest piękna i imponująca, na obszernym dziedzińcu przed znajduje się wielki posąg Gattamelata autorstwa Donatella, a do tylnych ścian kościoła przylega Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu w Padwie, gdzie niżej podpisana miała zaszczyt pobierać nauki. Nie to jednak (zwłaszcza ten ostatni czynnik) przyciąga uwagę pielgrzymów, ale grób i relikwie św. Antoniego. W charakterze relikwii znajduje się m. in. język, struny głosowe i kości świętego. W bocznej kaplicy, w której znajdują się szczątki Antoniego, można zauważyć mnóstwo wotów i różnych przedmiotów zostawionych przez pielgrzymujących, np. zdjęć i maskotek.
Pielgrzymi u grobu św. Antoniego
W ciemnym wnętrzu ogromnej bazyliki można obejrzeć obrazy, rzeźby, naczynia liturgiczne, liczne ołtarze w kaplicach bocznych i w nawie głównej. Na szczególną uwagę zasługuje jedna z kaplic w północnej nawie – „polska” kaplica pod wezwaniem świętego Stanislawa, którą stworzono w 1606 z funduszy i na wniosek polskich studentów uczących się w Padwie. Wystrój polskiej kaplicy zmieniał się wielokrotnie, obecnie znajduje się w niej ołtarz z obrazem „Chwała św. Maksymiliana” autorstwa Pietro Annigoniego oraz kilka nagrobków polskich wybitnych postaci tamtych lat, np. Stefana Ubaldiniego, Stanisława Mińskiego i Aleksandra Kazimierza Sapiehy.
Wokół Bazyliki i świętego rozkwitł cały biznes: sprzedawane są obrazy, dewocjonalia, pamiątki, a nawet słodycze o nazwie „dolci del Santo”, czyli małe ciasteczka wyrabiane na bazie miodu. Także restauracje i bary wykorzystują imię świętego Antoniego. Handlowcy mają niezły utarg: rocznie świątynię (jedną z największych w Europie) odwiedza około 7 milionów turystów i pielgrzymów, co sytuuje ją na czele listy najczęściej odwiedzanych miejsc kultu.
Ciasteczka świętego. Zaledwie po euro sztuka!
Trudno, naprawdę trudno jest mieszkać w Padwie i nie otrzeć się o ten kult świętego Antoniego, nie widzieć codziennie, w lato i w zimę, gromady pielgrzymów, nie spróbować „kawy świętego Antoniego” czy „słodyczy świętego Antoniego”. Ale ma to swój urok. Oczywiście Padwa to nie tylko Bazylika i nie tylko Antoni, ale o tym innym razem!
A Wam zdarzyło się kiedyś odwiedzić Padwę i Bazylikę?
