O świętej Łucji wpis nienajkrótszy

Święta Łucja, po włosku Santa Lucia, jest jedną z najważniejszych włoskich świętych. Czczą ją przede wszystkim Sycylijczycy, a zwłaszcza mieszkańcy Syrakuz, jest bowiem patronką ich miasta i stamtąd się wywodziła. Ale i w innych częściach Włoch Łucja odgrywa pewną rolę. Dlaczego?

Łucja z Syrakuz, żyjąca na przełomie I i II wieku, pochodziła z bogatej rodziny i słynęła z urody: szczególnie piękne były ponoć jej oczy. Już w dzieciństwie Łucja nawróciła się i złożyła śluby czystości, wszystko w tajemnicy, były to bowiem lata, kiedy prześladowano chrześcijan, szczególnie za czasów panowania Dioklecjana. Gdy dziewczyna osiągnęła wiek odpowiedni do zamążpójścia, jej matka Eutychia zaaranżowała małzeństwo córki z pewnym bogatym młodzieńcem. Łucja jednak odmówiła stanowczo, a odrzucony adorator postanowił się zemścić: doniósł, że dziewczyna jest chrześcijanką. Łucja została schwytana i poddana torturom, jednak nie zaparła się swojej wiary, za co miała zostać oddana do domu publicznego. Wtedy zrozpaczona Łucja, jak mówią legendy, wydłubała sobie swoje piękne oczy, aby nie być już piękną, zaś wóz, którym miano ją odwieźć do burdelu, przymarzł do ziemi. Wtedy postanowiono Łucję zabić: najpierw polewano ją wrzącym olejem, a gdy ona nadal żyła, jeden z torturujących wbił jej miecz w szyję. Jednak Łucja nie umarła, dopóki przechodzący obok chrześcijanin nie udzielił jej ostatniego namaszczenia. Według innych, i bardziej realnych opowieści, dziewczynę po prostu ścięto.

Ciekawa jest także historia szczątków nieszczęsnej kobiety. Święta Łucja została pochowana w Syrakuzach, jednak w VII wieku trzeba było jej ciało stamtąd zabrać, by uchronić je przed poganami i muzułmanami zaludniającymi wówczas wyspę. Relikwie Łucji wędrowały po Włoszech, trafiły też do Konstantynopola, aż wreszcie wenecki doża Enrico Dandolo wywiózł je do Wenecji i umieścił w kościele pod wezwaniem Świętej Łucji. Jednak w XIX wieku kościół zburzono: obecnie znajduje się tam główny dworzec wenecki o nazwie Venezia Santa Lucia. Ciało świętej umieszczono w kościele San Geremia, gdzie spoczywało spokojnie aż do roku 1955, kiedy to ówczesny biskup Wenecji Angelo Roccalli kazał nałożyć na twarz Łucji specjalną maskę, odlaną w srebrze. W 1981 roku, 7 listopada, do kościoła wtargnęło dwóch uzbrojonych młodzieńców, którzy, grożąc pistoletem, ukradli relikwie świętej Łucji, trzymane w kryształowej skrzyni. Nie byli jednak to złodzieje pierwszej klasy: w trakcie, gdy zabierali ciało, oderwała się głowa świętej wraz ze srebrną maską, która była najprawdopodobniej celem złoczyńców. Relikwie odnaleziono dosyć szybko, w dzielnicy Montiron: aresztowano kilka osób, lecz z braku dowodów musiano ich wypuścić. Na szczęście szczątki Łucji trafiły z powrotem do kościoła.

Święta Łucja przedstawiana jest na obrazach jako młoda dziewczyna, trzymająca w dłoni tacę, na której leżą oczy, często z palmą, mieczem lub lampką oliwną. Jest patronką osób mających problemy z oczami, niewidomych, a także pisarzy.Jej święto obchodzone jest 13 grudnia. W tym dniu w Syrakuzach odbywa się uroczysta procesja z figurą świętej. Co ciekawe, święta Łucja czczona jest bardzo także w Szwecji, w dzień światła, również 13 grudnia: w tym dniu w całej Szwecji odbywają się pochody dzieci ubranych na biało, prowadzonych przez świętą Łucję, czyli dziewczynkę w wianku z płonącymi świecami. Z kolei według polskich wierzeń ludowych przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia należy zacząć najpóźniej w dzień Świętej Łucji. Właśnie 13 grudnia na wschodzie przestaje ubywać dnia: stąd też święto Łucji uważano za moment bardzo magiczny i sprzyjający czarom.

No dobrze, Syrakuzy, Szwecja, Polska.. ale dlaczego dla całych Włoch chrześcijańska męczennica jest tak ważna? To proste: Santa Lucia w nocy z 12 na 13 grudnia przynosi grzecznym dzieciom prezenty! Tradycja ta jest szczególnie silna na północy Włoch, zwłaszcza w Trentino Alto Adige, w Lombardii, a nawet w Emilii Romanii. Dzieci oczekują przybycia świętej, zostawiają dla niej na parapecie ciasteczka i wino, zaś dla jej osiołka – garstkę słomy i marchewkę. Oczywiście dziecko nie może tej nocy nie spać: jeśli Łucja zauważy jakieś podglądające dziecko, sypnie mu w oczy popiołem!

Taka to historia: od dziewicy – męczennicy, wydłubującej sobie oczy, do świętej na osiołku, przynoszącej dzieciom słodycze i podarunki. Patrzcie uważnie: może i Wam coś święta Łucja przyniesie?