Czasowniki jak piacere – jak sobie z nimi poradzić

Czasowniki jak piacere – jak sobie z nimi poradzić

Drodzy Czytelnicy SPA,

Pamiętacie, jak opowiadałam Wam o czasowniku piacere? I jak narzekałam, że jeden to z najczęściej popełnianych błędów? Mam nadzieję, że dla kogoś, kto przebrnął przez wpis o piacere, poniższy artykuł to będzie bułka z masłem. Bowiem oprócz tego nieszczęsnego piacere są i inne czasowniki, które zachowują się w ten sam paskudny sposób: to znaczy, dostosowują się do rzeczy, która się podoba/brakuje/wydaje, a nie do osoby, która to odczuwa. Osobę określamy za pomocą pronomi indiretti (mi, ti, le, gli, ci, vi, gli). Trudne? Spokojnie, opanujemy i to. Idźmy po kolei.

  1. Mancare

Czasownik oznaczający dosłownie brakować (także w sensie tęsknić) jest regularnym czasownikiem pierwszej koniugacji, czyli z odmianą nie powinno być problemów. A działa dokładnie jak piacere: najpierw mówimy, najczęściej za pomocą pronome indiretto, komu danej rzeczy/osoby brakuje, a później odmieniamy czasownik, w zależności od tego, czy brakująca rzecz jest w liczbie pojedynczej czy mnogiej. Jeśli w pojedynczej, dajemy formę „manca”, na przykład:

Mi manca molto la mia mamma (brakuje mi mamy, tęsknię za mamą).

Mi manca l’esperienza. (brakuje mi doświadczenia)

Jeśli brakująca rzecz jest w liczbie mnogiej, dajemy formę „mancano”, na przykład

Mi mancano i miei genitori (tęsknię za moimi rodzicami).

A Laura sempre mancano i soldi (Laurze zawsze brakuje pieniędzy).

Oczywiście, jeśli osobą brakującą jest inna osoba (Ty, ja, my, wy), odmieniamy czasownik zgodnie z tą osobą, na przykład:

Mi manchi (dosł. brakuje mi Ciebie, tęsknię za Tobą)

Le mancate! (dosł. brakujecie jej, tęskni za Wami).

1

2) Bastare

Słynny czasownik (basta!) oznaczający wystarczyć, również jest regularnym czasownikiem pierwszej koniugacji. Działa tak samo jak mancare i piacere. Jeśli starczy nam jedna rzecz, używamy formy basta, jeśli więcej, bastano. I już. Cała filozofia.

Mi basta una lezione per capire le regole di grammatica. (Wystarcza mi jedna lekcja, żeby zrozumieć reguły gramatyki)

Mi bastano venti euro per comprare quello che voglio (Starczy mi dwadzieścia euro, żeby kupić to, co chcę).

Co ciekawe, nie spotkałam się z użyciem bastare w innych osobach. Raczej tylko w trzeciej osobie liczby pojedynczej i mnogiej.

3) Sembrare

Sembrare, czyli wydawać się, również jest regularny i pierwszej koniugacji. Jest nieco podstępny, bo najczęściej występuje w konstrukcji „Mi sembra che…” (wydaje mi się, że…), której nie wolno nam używać, jeśli nie znamy congiuntivo albo przynajmniej futuro semplice. Jednak pojawia się także bez tego „che”. I znowu: jeśli wydaje się nam jedna rzecz, to używamy formy „sembra”, jeśli więcej „sembrano”.

Claudio mi sembra stanco (Claudio wydaje mi się zmęczony)

Claudio e Anna mi sembrano stanchi (Claudio i Anna wydają się zmęczeni).

Ci sembra giusto quello che dici (Wydaje nam się słuszne to, co mówisz).

4) Servire

Tym razem czasownik trzeciej koniugacji, oznacza … no właśnie, najczęściej tłumaczymy to jako „potrzebować, posługiwać się”. Zasada oczywiście taka sama: „serve” jedna rzecz, „servono” więcej niż jedna.

Ti serve il mio dizionario? (Potrzebujesz mojego słownika?)

Mi servono molto i soldi (Bardzo potrzebuję pieniędzy).

2

5) Occorrere

Wygląda brzydko i jest dość rzadko używany, ale w gruncie rzeczy ten czasownik oznacza to samo co servire. Działa w ten sam sposób:

Mi occorre il tuo aiuto (Potrzebuję Twojej pomocy)

Mi occorrono i soldi (Potrzebuję pieniędzy).

6) Succedere

Succedere oznacza „dziać się, zdarzyć się” i jest używany bardzo często, choć najczęściej chyba w czasie przeszłym.

Perché tutte queste cose succedono proprio a te? (Czemu to właśnie tobie przytrafiają się te wszystkie rzeczy).

Mi succede sempre qualcosa (Zawsze mi się coś przytrafia).

Marta, cosa succede? (Marta, co się dzieje?)

7) Interessare

Przyjemny czasownik pierwszej koniugacji. Interesuje nas jedna rzecz – znaczy się używamy formy „interessa”. Więcej niż jedna – „interessano”.

Mi interessa la politica. (Interesuje mnie polityka)

Mi interessano i verbi come piacere (Interesują mnie czasowniki takie jak piacere).

3

 

No i jak? Trochę jest teraz jaśniejsze? Jeśli chcecie to przećwiczyć, plik z ćwiczeniami czeka na Was w stałym miejscu – w zakładce „Materiały do nauki włoskiego”. A te czasowniki w czasie przeszłym… nie, tym zajmiemy się innym razem! A na razie dajcie znać, czy wpis i ćwiczenia na coś się przydały!

Aleksandra: kompletnie zwariowana na punkcie Włoch, włoskiego i wszystkiego, co się z włoskim łączy.