Ja idę, ty zostajesz – różnica między andare i venire

Ja idę, ty zostajesz – różnica między andare i venire

Buongiorno a tutti,

dzisiaj bierzemy na tapetę pewne zagadnienie gramatyczne, które sprawia zwykle dużo problemów, a to znaczy: różnica między andare i venire. Te dwa niesłychanie upierdliwe czasowniki zawsze, ale to zawsze potrafią sprawić jakiś głupi problem. Jak do nich podejść?

Spójrzmy najpierw na odmianę. Oczywiście oba czasowniki są nieregularne – mówię „oczywiście”, bo wszystkie najważniejsze czasowniki są nieregularne.

ANDARE VENIRE
Io vado vengo
Tu vai vieni
Lei/lei/lui va viene
Noi andiamo veniamo
Voi andate venite
Loro vanno vengono

 

Zasadnicza różnica między tymi czasownikami polega na tym, że andare oznacza iść, zaś venire – pójść. To jest nasz punkt wyjścia.

Oznacza to, że czasownika venire używamy najczęściej wtedy, gdy osoba, z którą rozmawiamy, udaje się w to samo miejsce co my lub już tam jest, zaś andare – gdy osoba, z którą rozmawiamy, idzie zupełnie gdzieś indziej. Przykład:

Domani vado al cinema con Marco – jutro idę do kina z Marco.[Ja idę. Ty zostajesz]

Domani vado al cinema. Vuoi venire? – jutro idę do kina. Chcesz pójść [ze mną]?

Vado alla festa di Marco –  idę na imprezę do Marco.

Vengo anch’io da Marco! – ja też pójdę do Marco (udamy się w to samo miejsce).

Problem w tym, że w języku polskim ta różnica nie jest tak wyraźna. Mogę swobodnie powiedzieć: „Idziesz do kina? Idę z tobą”, podczas gdy po włosku konstrukcja vado con te  brzmi BARDZO źle. Należy być zatem czujnym i pilnować, czy osoba, do której mówimy, idzie tam gdzie my?

Przykład I: jestem w Polsce i rozmawiam z koleżanką z Warszawy. Mówię do niej „Domani vado a Roma”. Używam andare, ponieważ przyjaciółka znajduje się zupełnie gdzieś indziej i nie jedzie ze mną.

Przykład II: Jestem w Polsce i rozmawiam z przyjacielem z Rzymu. Mówię do niego „Domani vengo a Roma”. Używam venire –idę w to samo miejsce, w którym obecnie znajduje się mój przyjaciel.

W praktyce wynika z tego, że z takimi określeniami jak da me, da te, da noi, da voi, con te, con me, con noi, con voi – będziemy używać zwykle venire.

Dodatkowa jednak trudność wyłania się, gdy używamy venire w kontekście „przychodzić skądś, pochodzić skąd”, czyli z przyimkiem da. Tutaj powyższa zasada się nie sprawdza.

Ktoś mnie pyta „Da dove vieni?” (skąd pochodzisz?). Odpowiadam „Vengo da Łódź” – używam venire, chociaż osoba, do której mówię, nie jedzie do Łodzi i w ogóle kierunek pójscia czy nie pójścia nie ma żadnego znaczenia.

Uff,mam nadzieję, że chociaż trochę udało się rozjaśnić problem. Zajrzyjcie do zakładki „Materiały do nauki włoskiego”, a tam już czeka na Was pakiecik ćwiczeń „andare e venire”.

Buon lavoro! Niech Was strzeże bogini Gramatyka z Ragusy 😉

grammatica2

http://fle.asso.free.fr/sihfles/2012_Raguse.htm

 

 

Aleksandra: kompletnie zwariowana na punkcie Włoch, włoskiego i wszystkiego, co się z włoskim łączy.