Lubię to, czyli jak odmieniać czasownik piacere?

Lubię to, czyli jak odmieniać czasownik piacere?

Gdybym miała wskazać jedną rzecz, która sprawia największe problemy osobom uczącym się włoskiego, bez wahania wskazałabym czasownik piacere. Widziałam go w tak wielu odmianach, że czasem sama się zastanawiam, która jest poprawna! Na czym polega problem?

2

Piacere oznacza „lubić, podobać się” i ma dość specyficzną odmianę. Mianowicie, dostosowuje się do rzeczy, którą lubimy, a nie do osoby, która tę rzecz lubi. Działa zatem zupełnie inaczej niż polski czasownik „lubię”: ja bowiem „lubię” i jedną, i dziesięć rzeczy; bardziej jak nasz czasownik „podobać się”: jedna rzecz mi się podoba, ale dwie rzeczy mi się podobają. Spójrzmy na przykład:

Mi piace la lingua italiana (podoba mi się język włoski: to on się podoba, on wykonuje czynność)

Mi piacciono gli italiani (podobają mi się Włosi: i znów to Włosi wykonują czynność: podobają się).

Polacy nagminnie to mylą, głównie dlatego, że tłumaczą sobie „piacere” jako „lubić”: a w tym przypadku takie tłumaczenie nie działa. Spróbujmy tłumaczyć sobie piacere jako „podobać się” i problem zniknie.

To jednak niejedyny problem. Drugim jest fakt, że piacere wymaga dopełnienia dalszego (complemento oggetto indiretto): czyli przed wskazaniem osoby, której dana rzecz się podoba, musimy umieścić przyimek „a”. W ten prosty sposób wprowadzamy rzecz, która po polsku nazywa się celownik: czyli odpowiadamy na pytanie komu?czemu?

A Laura piace la lingua italiana (język włoski podoba się [komu?czemu?] Laurze)

Agli italiani piace mangiare (jedzenie podoba się [komu?czemu?] Włochom. Zdanie to kompletnie nie brzmi, ale w tej chwili walory stylistyczne nie są istotne).

Nie zapominajmy o tym. Bez „a” nasze zdanie traci sens.

Laura piace la lingua italiana = Laura podoba się język włoski. Bez sensu.

Oczywiście, jeśli po „a” pojawia się nie rzeczownik ani imię, tylko zaimek osobowy (io, noi, loro),możemy użyć pronome indiretto. Ale to wyższa szkoła jazdy. Natomiast jeśli chcemy zapamiętać, że musimy używać „a”, wystarczy ustawić facebooka po włosku. Wtedy zapamiętamy: „A studia, parla, ama piace il post di…”.

 

1

Trzeci  problem to odmiana piacere w czasie przeszłym passato prossimo. Tu reguła dostosowania się do rzeczy lubianej pozostaje: to rzeczy nam się podobają, a nie my rzeczom. Dodatkowo w grę wchodzi czasownik posiłkowy essere. Jak zawsze w przypadku essere, uzgadniamy końcówkę participio passato z rodzajem rzeczownika.

Mi è piaciuta la pizza (to pizza mi się podobała)

Mi è piaciuto il tiramisù (tiramisù mi się podobał)

Mi sono piaciuti gli spaghetti (spaghetti mi się podobały)

Mi sono piaciute le lasagne (lasagne mi się podobały).

 

Zatem, jak widzimy, najważniejsza rzecz do zapamiętania: to rzeczy nam się podobają. Nie my je lubimy. Jak to zapamiętamy, będzie dobrze. A żeby było jeszcze lepiej, zajrzyjcie w zakładkę „Materiały do nauki włoskiego”: plik zatytułowany „mi piace” zawiera kilka pożytecznych ćwiczeń.

I dajcie znać w komentarzach, czy notka przydatna! 🙂

3

Aleksandra: kompletnie zwariowana na punkcie Włoch, włoskiego i wszystkiego, co się z włoskim łączy.